شاخه های تکواندو
پومسه
فرم یکی از مهمترین جنبه های آموزشی هنرهای رزمی میباشد. فرم مجموعه ای از حرکات کلاسیک تکواندو، شامل تکنیکهای ایستادن، دست، پا و جابجایی است که بر اساس منطق طراحی شده اند.
تاریخچه فرم ها به قدمت هنرهای رزمی است و هیچ هنر رزمی وجود ندارد که فرم نداشته باشد. در زمانهای باستان که هنرهای رزمی به صورت مخفی و انفرادی تمرین میشد هنرجویان جهت تمرین تکنیکها و مبارزه ناگزیر به اجرای دفاعها و حملات در مقابل حریف فرضی بودند. بدین ترتیب فرمهای اولیه پا به عرضه حیات نهادندوبه تدریج فرمهای برتر اساتید زبردست توسط شاگردان آنان در نقاط مختلف آموزش داده شده. این اولین مرحله در استاندارد فرمها بود. با تشکیل سبکهای متفائت توسط اساتید تراز اول فرمهای هم سطح به شکل یکسان بین هنرجویان آن سبک تمرین میشد. فرمهای تکواندو پس از قرنها توسط فدراسیون جهانی تکواندو در سال ١٩٧٧ میلادی مطابق با ١٣۵۶ خورشیدی یکسان و استاندارد گردید. در حال حاضر بیش از ٢٠٢ کشور پنج قاره جهان فرمهای تکواندو را طبق استاندارد فدراسیون جهانی تکواندو تمرین میکنند.
اگرچه فرمها حاوی تکنیکهای متنوعی هستند با این وجود همگی دارای خواص یکسانی میباشند که سه اصل کلی را در بر دارند. این سه اصل عبارتند از: هر فرم از نقطه یا حالت خاصی شروع میشود و در همان نقطه یا حالت تمام میشود. هر تکنیک بایستی با سرعت و قدرت خاصی که در فرم برای آن معین شده اجرا شود. هر فرم به خودی خود دارای ارزشهای فیزیکی و روانی مخصوص به خود است.
با پیشرفت هنرجو فرمها پیچیده تر و مشکل تر میشود و تنها پس از تمرین فراوان هر فرم(حداقل ٣٠٠ بار) و موفقیت در آزمون میتوان فرم بعدی را آموزش داد. با اندکی توجه به فرمهای تکواندو درمیابیم که همگی با تکنیک های دفاعی و از سمت چپ شروع میشود.
این مطلب در تاریخ: شنبه 01 اسفند 1388 ساعت: 7:00 منتشر شده است
برچسب ها : شاخه های تکواندو,شاخه های,تکواندو,پومسه,poomse,فرم,هان مادانگ,hanmadang,تفاوت های هان مادانگ با کیوروگی,kiurogi,کیوروگی,