مسابقات هانمادانگ آقايان باشگاه هوابرد

مسابقات هانمادانگ در مورخه 1391/11/25 عصر چهارشنبه در چهار آيتم 1- پرش طول (مومو تيو يوب چاگي) 2 - پرش ارتفاع (تيو نوپي آپچاگي) 3 - تعادلي (آپچاگي) 4 - فرم (پومسه) بين تكواندوكاران رده هاي سني (خردسالان و نونهالان - نوجوانان) كلاس استاد زارع انجام پذيرفت .

ليست عكس نفرات مقام اول تا سوم به ترتيب در هر آيتم به شرح زير ميباشد :

اميرحسين كاظمي | افشين محمدي خواه| علي دارابي |حميدرضا جمالي | محمد امين جاني پور| مهدي لاله رخ

نفرات مدال آور به شرح زير ميباشد :

1- پرش طول (مومو تيو يوب چاگي) (مشترك خردسالان و نونهالان)

          آقاي اميرحسين كاظمي

          آقاي علي دارابي

          آقاي محمد مهدي جعفري

2-1 - پرش ارتفاع (تيو نوپي آپچاگي) (مشترك خردسالان و نونهالان)

          آقاي اميرحسين كاظمي

           آقاي علي دارابي

          آقاي حميدرضا جمالي

3 - تعادلي (آپچاگي) (مشترك خردسالان و نونهالان)

          آقاي مهدي لاله رخ

          آقاي محمد امين جاني پور

          آقاي حميدرضا جمالي

4-1 - فرم (پومسه) (مشترك خردسالان و نونهالان)

          آقاي محمد امين جاني پور

          آقاي حميدرضا جمالي

           آقاي محمد مهدي جعفري

2-2 - پرش ارتفاع (تيو نوپي آپچاگي) (نوجوانان)

          آقاي افشين محمدي خواه

براي ديدن عكس هايي از مسابقه هانمادانگ به ادامه مطلب رجوع كنيد

هنگام ارزیابی تعادل شناخت و درک دو عامل اساسی مهم است :

 انعطاف و قدرت در حرکت .

در انعطاف پذیری همزمان با حفظ تعادل و قبل از به کار گیری عضلات در نظر داشتن دامنه حرکتی ورزشکار در بخشهای مورد نظر بدن مهم است

به طور مثال اگر ورزشکاری در اجرای حرکتی تعادلی روی یک پا ایستاده و پای دیگرش جلوی بدن و در صفحه افقی به جلو یا پهلو کشیده شده و در نقطه مشخصی از حرکت تعادل خود را از دست دهد و مجبور شود گامی به جلو بردارد ممکن است این طور فرض شود که او در صفحه افقی تعادل مناسب ندارد اما اگر نگاه دقیقی به مفصل مچ پای وی داشته باشید می توانید دریابید که چرخش بیرونی آن مفصل ـ که کمتر از حد مناسب است ـ باعث از دست رفتن تعادل می شود و این امر توانایی انجام حرکت را محدود می کند.

پومسه

فرم یکی از مهمترین جنبه های آموزشی هنرهای رزمی میباشد. فرم مجموعه ای از حرکات کلاسیک تکواندو، شامل تکنیکهای ایستادن، دست، پا و جابجایی است که بر اساس منطق طراحی شده اند.

تاریخچه فرم ها به قدمت هنرهای رزمی است و هیچ هنر رزمی وجود ندارد که فرم نداشته باشد. در زمانهای باستان که هنرهای رزمی به صورت مخفی و انفرادی تمرین میشد هنرجویان جهت تمرین تکنیکها و مبارزه ناگزیر به اجرای دفاعها و حملات در مقابل حریف فرضی بودند. بدین ترتیب فرمهای اولیه پا به عرضه حیات نهادندوبه تدریج فرمهای برتر اساتید زبردست توسط شاگردان آنان در نقاط مختلف آموزش داده شده. این اولین مرحله در استاندارد فرمها بود. با تشکیل سبکهای متفائت توسط اساتید تراز اول فرمهای هم سطح به شکل یکسان بین هنرجویان آن سبک تمرین میشد. فرمهای تکواندو پس از قرنها توسط فدراسیون جهانی تکواندو در سال ١٩٧٧ میلادی مطابق با ١٣۵۶ خورشیدی یکسان و استاندارد گردید. در حال حاضر بیش از ٢٠٢ کشور پنج قاره جهان فرمهای تکواندو را طبق استاندارد فدراسیون جهانی تکواندو تمرین میکنند.

اگرچه فرمها حاوی تکنیکهای متنوعی هستند با این وجود همگی دارای خواص یکسانی میباشند که سه اصل کلی را در بر دارند. این سه اصل عبارتند از: هر فرم از نقطه یا حالت خاصی شروع میشود و در همان نقطه یا حالت تمام میشود. هر تکنیک بایستی با سرعت و قدرت خاصی که در فرم برای آن معین شده اجرا شود. هر فرم به خودی خود دارای ارزشهای فیزیکی و روانی مخصوص به خود است.

با پیشرفت هنرجو فرمها پیچیده تر و مشکل تر میشود و تنها پس از تمرین فراوان هر فرم(حداقل ٣٠٠ بار) و موفقیت در آزمون میتوان فرم بعدی را آموزش داد. با اندکی توجه به فرمهای تکواندو درمیابیم که همگی با تکنیک های دفاعی و از سمت چپ شروع میشود.